Genellikle sabahları aç karnına tartılmayı tercih ederim, çünkü daha az çekiyorum.. O sabah benim için tam bir kabustu… Yaklaşık 1 aydan beri tartılmamıştım ..Aman Tanrım o da ne!!! Beynimden aşağı kaynar sular döküldü…İbre tam 90 kg göstermekteydi… Evet kilolu bir insanım, fakat bu tahmin edebileceğimin de çok üstündeydi ve anlaşılan son 1 ayda biraz fazla beslenmiştim..İnanılmaz paniklemiş bir halde tartıdan indim.
Başım dönüyor, kalbim sıkışıyordu…Mutfağa giderek dolaba yöneldim.. Amacım sıkıntı ve stresten düşen kan şekerimi dolaptaki marmelattan koca bir kaşık alarak düşürmekti…Aldım da.. sonra bir kaşık, bir kaşık daha ve bir tane daha… Annemin marmelatları da çok güzel olurdu hani…Biten marmelat kavanozundan sonra nedense birden gözüm yarım kalmış çilek reçeli kavanozuna takıldı… Canım çok sıkkındı ve ben sıkılınca yerdim…Onu da bitirdim; ardından akşamdan yaptığım kakaolu pudınge saldırmadan önce bir parça da geçen haftadan kalan tulumbayı mideme indirivermişim…
Yedim, yedim, yedim…
Bunaldıkça yiyiyor, yedikçe bunalıma giriyordum:(
Aynı gün eylemlerime şiddetle devam ettim… Ta ki tv de seyrettiğim bir filmde başrol oyuncusu yakışıklı gencin annesinden bahsederken "90 KİLOLUK YAĞ ÇUVALI" deyimini kullanmasına kadar… Bu söylemden sonra mideme sanki bir taş oturdu, yok yok kayaydı galiba..işte yine aynı sıkıntı kapladı içimi… Kendimi bir yağ çuvalı hatta bir çöp öğütücü gibi hissetmeye başladım ve midem bulandı…bulandıkça yedim, yedikçe bulandım…. sabaha kadar yedim…. Peki ne zamana kadar devam edecektim böyle??? Dünyadaki tüm pizzaları, reçelleri, marmelatları, hepsini mi yiyecektim???
Buna dur demeliydim ve de bunu başardım… Öncelikle çöp kutusu olmayacaktım… İşe tatlıları hayatımdan çıkarmakla başladım… Karşı caddeye geçerek arabaya binmeye üşenen ben, ilk gün 10 dakika yürüdüm..Ben mi yürüdüm yoksa tüm sokak bana mı karşı yürüdü bilemiyorum… Eve zor attım kendimi… Sebzeleri sevmeye çalıştım, başardım da … Karnıbahar ve havucu çok az zeytinyağında hiç tuzsuz kavurdum; çok lezzetliydi… Ispanağın kötü olmadığını, çiğ kerevizin elma ile rendelenip üzerine sarımsaklı yoğurt dökülmesinden ne kadar lezzetli bir yemek ortaya çıktığını keşfettim… Yattığım yerde lahana sarmaları hayali kuran ben, lahananın suyunun faydalarını öğrendim… Şu an 78 kiloyum ve henüz 3 hafta oldu… Artık minibüse kilolarımdan utanmadan binebiliyor, insanlarla daha sağlıklı ilişkiler kurabiliyorum ve ben artık ayakkabılarımı zahmet çekmeden bağlayabiliyorum:) Makyaj bile yapmıyorum.. çünkü cildim bile artık daha güzel:)Artık mutluyum ve 60 kiloya düşüp daha sağlıklı, daha güzel olmak istiyorum…Siz de yapabilirsiniz… Hep söylerlerdi de inanmazdım. Gerçekten BAŞLAMAK BİTİRMENİN YARISIYMIŞ…
http://www.kadinmagazin.com/beslenme-ve-zayiflama/zayiflama-bir-basari-oykusu/356/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder